Ύστερα από το Λαγκαδάκι συνεχίζοντας τη πορεία μου περνώ από διάφορες, ιδιαίτερα κι εκείνες, κακοτραχαλες κι απόκρημνες ακρογιαλιές, απού δεν έχουνε κιανένα ενδιαφέρον εκτός από το άγριο θέαμα απού παρουσιάζουνε στσοι μεγάλες θαλασσοταραχές π’ απολεμούνε τ’ άγρια κύματα απού ξεσηκώνουνε τα κατακαίρια να καταπιούνε τη στεργιά κι ενδιαφέρουνε μόνο τσ’ ερασιτέχνες ψαράδες κι όσων μαζώνουνε το αλάτσι, όπως ξανάγραψα, γή κι ακόμη όσους ψάχνουνε για βρώσιμια, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Ύστερα από κάποια πεζοπορία φτάνω στην επίσης κακοτράχαλη περιοχή, “Τα Κακά Μούρια”. Αμέσως συναντώ τη μικρή χερσόνησο που έχει τσ’ ονομασίες σπιρούνα Μαγκανέλο, γή και κάτεργο (φ.60) κι ακλουθούνε οι περιοχές τ’ ασβεστοσπήλιαρου (φ. 61), πικροβλυχάδι (φ.59) και στη συνέχεια είναι οι κάβοι απού είναι δύο μικροί χερσόνησοι, η μια μετά την άλλη. Απού οι ντόπιοι τωνε έχουνε δοσμένες τσ’ ονομασίες που ‘ναι χαρακτηριστικές με τη μορφή και τον όγκο καθενιούς τωνε, γι’ αυτό κι έχομε το χόντρο κάβο (φ.62) και το λιανό (φ.63). Με την ευκαιρία όμως πρέπει να εξηγήσω πως πολλά τοπωνύμια δε τ’ αναφέρω και δε τα σχολιάζω γιατί, τσοι περισσότερες φορές, δεν έχουνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οσο για την περιοχή “τα κακά μουρια” όπως γροικάτε από τσοι ντόπιους γή “μαυρομούρι” όπως την ονομάζουνε άλλοι.
Πιστεύω πως και οι δύο ονομασίες χαρακτηρίζουνε τη μορφή τση περιοχής κι είναι ολόσωστες οι χαρακτηριστικές ονομασίες απού των έχουνε δοσμένες, γιατί δύσκολα πορπατιούνται από τη στεργιά. Μα κι από τη θάλασσα του διαόλου μυρίζουνε κι ιδιαίτερα στσοι μεγάλες θαλασσοταραχές (φ.58). Για τη περιοχή τ’ ασβεστοσπηλιάρου θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο κεφάλαιο. Οσο αφορά την περιοχή “πικροβλυχάδι”, ίσως, κάποια Βλυχάδα από τσοι πολλές απού τρέχουνε σ’ ούλα τα Χωραφακιανά γυρογιάλια να φάνηκε σε κάποιον πως το νερό τση ήτανε πικρό κι έδωκε τουτονά τ’ όνομα τση περιοχής τουτησάς.
Ύστερα από τη σύντομη γνωριμία με τουτηνά τη δύσκολη περιοχή με τα πολλά χαράκια απού οι κορφές και τα πλαγιά ντωνε απολήγουνε σε μυτερά και κοφτερά τζουγκριά. Στο δυσκολοπορπατηχτό τόπο τουτονά, φιλοξενούνται πολλές αλυκές (φ.304-305 TODO) που οι μεγάλες φουρτίνες τσοι ξεπλύνουνε και δεν αφήνουνε ίχνος σκόνης. Μα τσ’ αφήνουνε όμως και γεμάτες με το θαλασσινό νερό. Γι’ αυτό και τσοι πρώτους καλοκαιρινούς μήνες ιδιαίτερα, μαζώνουνε από αυτές οι κατεχάρηδες, το πεντακάθαρο θαλασσινό αλλάτσι.
Με τουτεσάς όμως τσοι πληροφορίες θαρρώ πως σας τσοι γνώρισα για τα καλά τουτουσάς τσοι τόπους. Συνεχίζοντας την πορεία μου για καινούργιους τόπους στα Χωραφάκια γυρογιάλια, ετοιμάζομαι για το επόμενο απού είναι το Μαύρο Κεφάλι. Πριχού όμως ξεκινήσω θέλω με λίγα λόγια ν’ αναφερθώ και να επαινέσω στην συμβολή τσ’ ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την ανάπτυξη αυτής της περιοχής που με τσοι δραστήριες επεμβάσεις τωνε, με σωστό και φιλικό με το περιβάλλον τρόπο την αξιοποιήσανε και από άγρια και αφιλόξενη τηνε κάμανε ήμερη και φιλόξενη. Και από τσ’ ασφαλής και φιλόξενες τουριστικές εγκαταστάσεις τωνε μπορούνε ν’ απολαμβάνουνε οι επισκέπτες τωνε τσοι φυσικές ομορφιές και τουτησάς τση περιοχής αλλά και το μεγαλοπρεπές θέαμα τσ’ άγριας φουρντίνας, όταν οι αέρηδες ξεσηκώνουνε τα άγρια κι επιθετικά κύματα τση θάλασσας, αναταράσσοντας τη θαλάσσια περιοχής τση.
Ύστερα όμως κι από αυτή τη σύντομη αναφορά μου στη συμβολή τση ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την ανάπτυξη και αξιοποίησης τουτητσάς τση περιοχής ήρθε η γι ώρα ν’ αφήκω ούλη τουτηνά την περιοχή στη κρίση και τσ’ εμπειρίες των επισκεφτώ τση κι απατός μου να συνεχίσω τη στραθιά μου για το “Μαύρο Κεφάλι” απού περιμένει στη σειρά.