Το θεωρώ σωστό ν’ αναφερθώ σε μια ασήμαντη λεπτομέρεια για τουτονά τον τόπο που ίσως κάποια στιγμή μπορεί να φανεί σαν παράληψη μου που δεν την ανάφερα. Η περιοχή του Μαύρου Κεφαλιού ήτανε ιδιοκτησία του παππού μου Εμμανουήλ Αντωνίου Τσιτωνάκη γή Μπαλωμένου και η μεν περιοχή του Ρανταρ (φ. 73) απαλλοτριώθηκε από το Δημόσιο για να γίνει το Ραντάρ, το δε υπόλοιπο κομμάτι επουλήσανε αργότερα οι κληρονόμοι ντου στσι αδελφούς Λαγωνικάκηδες τη δεκαετία του 1970, εαν θυμούμαι καλά. Το κομμάτι αυτό τση περιουσίας το είχε κρατήξει ο συχωρεμένος ο παππούς μου για γεροντομοίρι όπως το λέγανε τοτεσάς. και μετά το θάνατο ντου, όπως ήτανε φυσικό.

Σε μια ακρα τση παραλίας του (φ.64) και λίγα μέτρα πιο πέρα αποκειά απού φτάνει το κύμα τσοι μέρες απού είναι γαλήνια η θάλασσα, ο παππούς μου είχε ανοίξει ένα πηγαδάκι απού σε πολύ μικρό βάθος έβγαινε βλυχό νερό. Κεινουσάς τσοι καιρούς τουτονά το νερό ήτανε περιζήτητο για τσ’ ανύδρους χωραφακιανούς τόπους. Γιατί από τουτονά το νερό επίνανε τσοι καλοκαιρινούς μήνες εκείνοινα απού θερίζανε στσοι γύρω τόπους κι όσοι απασχολούντανε με τα καμίνια γή και το καμινάκι απού τανε λίγα μέτρα πιο πέρα από κείνονα το πηγαδάκι. Οι ψαράδες, οι κυνηγοί κι ούλοι οι γι’ άλλοι απού επερνοδιαβαίνανε, ανακουφιζοούντανε από το νερό ντου σε ώρα ανάγκης, γι’ αυτό κι είχε γίνει πασίγνωστο κι εγροικούντανε και σα τοποθεσία στο Μούρο Κεφάλι στου Μπαλωμένου το Πηγάδι.

Ήτανε άλλοι χρόνοι τοτεσάς και το νερό ντου ανακούφιζε τσοι θερινούς μήνες τσοι στρατοκόπους σε ώρες ανάγκης, γι’ αυτό και τσοι κατέχανε ούλοι τσοι τόπους απού υπήρχε τουτονά το αγαθό όπως τσοι βλυχάδες στα γυρογιαλια, τα πηγάδια όπου υπήρχανε και τσοι στέρνες πού ήτανε σε διάφορους τόπους και ποτίζανε οι βοσκοί τα οζά ντωνε, όπως ακόμη και τσ’ αρολίθους (φ.306 TODO) απού εγεμίζανε με το νερό τση βροχής. Μα ούλα τουτανε εξεχαστήκανε κι εμπαταλέψανε τσοι τωρινούς χρόνους όπως και τουτονά το πηγαδάκι απού το εξαφάνισε κι εκείνο, η διαμόρφωση τση παραλίας, τσοι τωρινούς χρόνους.

Κι όσο θα περνούνε οι χρόνοι κι οι καιροί, θα ξεχαστεί και θα πάψει κάποτε να γροικάται και το τοπωνύμιο τουτονά “του μπαλωμένου το πηγάδι.”