Το Μαύρο Κεφάλι


Άφηκα για λίγο το σεργιάνισμα στσοι δυσκολοπορπάτηχτες ακρογιαλιές με τα σκούρα και τα μαυροχάρακα με τα κοφτερά και μυτερά τζουγκριά και βρέθηκα ομπρός στσοι δραστήριες επεμβάσεις τση ιδιωτικής πρωτοβουλίας απού εθεώρησα υποχρέωση μου ν’ αναφερθώ γιατί μ’ αυτές τσοι πρωτοβουλίες των, εκαλυτερέψανε τσοι διαδρομές με τσοι δρόμους απού εσιαξανε και με τσοι αξιόλογες τουριστικές μονάδες απού εφυτέψανε σε τουτηνά την κακοτράχαλη περιοχή που την εκάμανε άνετη και φιλόξενη ούλη, όπως έλεγα και παραπάνω και από τ’ άγρια κακά μουριά και δώθε.

Συνεχίζοντας την πορεία μου όμως εδά, φτάνωμε στην επίσης αξιοποιημένη και πολύ περιποιημένη παραλία του Μαύρου Κεφαλιού (φ.64, 65) και στσοι αξιόλογες κι επαέ τουριστικές μονάδες πού ‘ναι χτισμένες κι εκειά (φ.77). Είναι αλήθεια πως ούλα τουτανά τα δυσκολοπορπατηχτα γυρογιάλια απού ‘ναι ως και το Μαύρο Κεφάλι τα περνοδιαβαίνανε μια φορά κι ένα καιρό, όπως είχαμε ξαναγράψει, ολοχρονίς του χρόνου, μόνο όσοι εψαρεύανε από τη στεργιά με διάφορους τρόπους γή και κείνοινα απού ψάχνανε για βρώσιμια στσ’ άγριες φουρτίνες, όταν κυριαρχούσανε τα κατακαίρια κι οι μαϊστροντραμουντάνες κι αναταράσσανε τα πέλαγα κι εξεσηκωνάνε τα μανιασμένα κύματα π’ απολεμούσανε, όπως συνηθίζω να γράφω, να καταπιούνε τη στεργιά.

64. Η φιλόξενη παραλία και τα κακοτράχαλα σκούρη στο Μαύρο Κεφάλι.
65. Η υπόλοιπη παραλία του Μαύρου Κεφαλιού. Στο βάθος η παραλία τση Παχιάς Αμμου και η καταπατημένη περιοχή του Σταυρού.
77. Η περιοχή τση Παχιάς Αμμου, του Τηγανιού και η προς Βορρά απόληξης τσ’ Ακρωτηριανής λοφοσειράς. Εδώ φαίνεται μόνο η πλούσια χυτή κόμη τσ’ απολιθωμένης Νύμφης Ακακαλλίδας, κόρης του Μίνωα να πέφτει προς τα κάτω.

Ούλα τα πλεούμενα τουτεσάς τσοι δύσκολες ώρες απού επιανούντανε σε τουτονά το θεότροζο χόρο του κιντύνου περιττού όσα ‘τανε παραφορτωμένα απ’ αυτά, αναγκαζούντανε για να γλυτώσουνε από το κίνδυνο του ναυαγίου και κάνανε αβαρίες κι ερίχνανε στη θάλασσα μέρος του φορτίου ντωνε για να γλιτώσουνε εκείνα. Τουτεσάς τσ’ άγριες βραδιές πολλοί από τσοι χωριανούς μας, τόχανε αντέτι κι αφήνανε τη ζεστεράδα του κρεβαθιού ντωνε κι εξαγρυπνούσανε στα γυρογιαλιά κι εκειά επεριμένανε τουτανά τα ναυάγια ναταφέρουνετακύματα στηστεργιά,όπωςθαδούμεκαισεάλλεςσελίδες.

Συνεχίζω τ’ οδοιπορικό μου για τη γνωριμία μας και με τσοι υπόλοιπους χωραφακιανούς τόπους. Πριχού όμως φύγω από το μαύρο Κεφάλι θ’ αναφέρω επιγραμματικά την εμπειρία τουτησάς τση περιοχής, με δύο ναυάγια. Λεπτομέρειες γι’ αυτά θα πούμε σε ιδιαίτερο κεφάλαιο. Κι ακόμη πριν φύγω γι’ άλλους τόπους θ’ αναφερθώ με συντομία στο πηγαδάκι απού ήτανε ‘κεια κι είχε δώσει τ’ όνομά ντου σε τουτονά τον τόπο.