Το Χωριό Μου “Χωραφάκια Ακρωτηρίου Χανίων”

Ο Λεπίδες απου γινηκε κρησφυγετο

Δυτικά τση παραλίας του Τερσανά και πάνω περίπου από τον ίδιο τον Τερσανά είναι οι “Λεπιδέδες”. Οι “Λεπιδέδες” όπου υπάρχουνε ακόμη είναι τεράστιοι λάκκοι απού εδημιουργηθήκανε, πιθανόν, γιατί το λεπιδόχωμα, τον παλιό καιρό το χρησιμοποιούσαν αντί για τσιμέντο και μ’ αυτό εσιάζανε τσοι νταράτσες τω σπιθιώ ντωνε οι γι ́’ άθρωποι, Γι’ αυτό όμως αναφέρομαι εκτενέστερα σε ιδιαίτερο κεφάλαιο τουτησές τσ’ εργασίας μου. Επαέ, εδά, θέλω να αναφερθώ σε μια ιστορία απού ένας λεπιδές τση περιοχής Τερσανά εγίνηκε κρυψώνας για τσοι “κινηματίες” του έτους 1938 στα Χανιά. Ύστερα από τα ηρωικά λόγια του Δημάρχου Χανίων Ιωαν. Μουντάκη προς το βασιλιά με τα λόγια, “Μεγαλειότατε, να καταλύσετε, το δυνατόν ταχύτερον, την δικτατορίαν (Μεταξά) και να επαναφέρετε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα”. Ακολουθεί στη συνέχεια η προκήρυξη που καλούσαν το λαό των Χανίων σε συλλαλητήριο στις 29 Ιουλίου 1938.

51. Μερική άποψη νιους Λεπιδέ στον Τερσανά, όπως και κείνονα απού εγίνηκε κρησφύγετο για τους, πιο πάνω, αναφερόμενους στασιαστές.

Ο Αριστ. Μητσοτάκης, ο Μαν. Μπακλατζής, ο Μανούσος Βολουδάκης, ο Δήμαρχος Χανίων Ιωαν. Μουντάκης και ο γιατρός Ι. Παϊζης. Ύστερα από τσ’ ομιλίες τωνε, ο λαός με ενθουσιασμό ξεσηκώθηκε σε ένοπλο αγώνα για να καταλύσει τη Δικτατορία. Έτρεξαν, το λοιπός, στη στρατιωτική αποθήκη στη συνοικία Καστέλι (στο Τζαμί Μουσσά Πασά), σπάσανε την πόρτα και αρπάξανε όπλα και όσο φυσέκια βρήκανε. (Βιβλίο Ιωαν. Τσίβη Χανιά 1252 – 1940 σελ. 306 και 309)

Δυστυχώς όμως απέτυχε το κίνημα αυτό. Ο Ιωάννης Μουντάκης εζήτησε, από τον Κων/νο Ν. Τσιτσιδάκη, κάτοικο Χωραφακίων (φ. 324 TODO), με τον οποίον συνδεότανε με φιλία (συντεκνιά), τόπο για να κρυφτούνε και να μη συλληφθούνε, ώστε να μπορέσουνε να φύγουνε.

324. Ο καφετζής Κων/νος Τσιτσιδάκης. Δεξιά στην αυλή του καφενέ ντου με τον Γεώργιο Παντζελιουδάκη γή Σφακιανογιώργη στ’ αριστερά ντου. Στο βάθος ο Τσιτωνάκης Ρούσιος του Εμμανουήλ πηγαίνει να γεμίσει νερό το σιγκλί από τη στέρνα. Η φωτογραφία από το αρχείο τση κυρίας Μαρίας Παντζελιουδάκη Πολέντα του Γεωργίου.

Ο Κων/νος Τσιτσιδάκης τους οδήγησε σε έναν απ’ αυτούς τσοι “λεπιδέδες” , τον οποίο εχρησιμοποίησανε σαν κρησφύγετο. Των έδωσε πατανιές για κλινοσκεπάσματα και τσοι συντηρούσε με παξιμάδια ελιές και κρασί, ώστενα απούρθε ένα καΐκι νύχτα και τσοι πήρε από το Τερσανά για την Κύπρο. Ήτανε στο κρησφύγετο αυτό, ο Ιωαν. Μουντάκης, ο Εμ. Μπακλατζής και ο Ι. Παϊζης. Την επομένη τσ’ αναχώρησης τωνε για τη Κύπρο έγραφε η εφημερίδα τω Χανίων “το Βήμα του Λαού” το δίστιχο,

“Αμε Μανώλη στο καλό μαζί με τον Παϊζη

Το πότε θα ξανασμίξομε μονο ο Θεός γνωρίζει”…

Την ιστορία αυτή μου τηνε διηγήθηκε ο γιος του Κωνσταντίνου, Τσιτσιδάκης Νικόλαος απού τα θυμούντανε τουτανά τα γεγονότα από πρώτο χέρι.

52. Ο Νικόλαος Τσιτσιδάκης του Κων/νου, καλός χωριανός φίλος και συγγενής. Σε πολλές περιπτώσεις με βοήθησε και μου θύμισε γεγονότα και μου είπε ιστορίες απού εκείνος εκάτεχε. Από τα κοπελάτα ντου εβοήθα τον αφέντη ντου στο καφενέ. Μα σαν επαντρεύτηκε αφοσιώθηκε στη Γεωργία και εγίνηκε μικροβοσκός. Απόκεια κι ύστερα, τσοι περισσότερες ώρες του τσ’ αφιέρωνε στο να ροζονάρει με τα φυτά και τα ζώα. Από μικιά κοπελάκια εκάναμε συντροφιά. Μα και σα ντελικανήδες εσυμπορπατούσαμε και κάναμε όμορφες και γουστόζικιες συντροφιές.

Μετά και από αυτή τη μικρή ιστορία συνεχίζω το οδοιπορικό μου για την επόμενη παραλία.