Μετά από τη Λίμνη, συνεχίζοντας τη διαδρομή μου για καινούργιες γνωριμίες στην, προς Βορρά, πορεία μου ακλουθώ τα μονοπάθια τση γυρογιαλιάς αν και είναι κακοτράχαλα και δύσβατα και κείνα γι’ αυτό και τα πορπατούνε συνήθως μόνο όσοι ψαρεύουνε από τη στεργιά, με δυναμίτες καλάμια γή κέρτους γή όσοι τσοι καλοκαιρινούς μήνες μαζώνουνε από τσ’ αλυκές του (φωτ.304-305 TODO) το γνήσιο φυσικό θαλασσινό αλάτσι. Ύστερα από τη μικρή ταλαιπωρία στα κακοτράχαλα μονοπάτια τση Καυκάλας φτάνωμε στο αφιλόξενο λιμανάκι του Λαγκαδακιού. Μια πληροφορία απού έρχεται από τα παλιά μα σε λέει πως σ’ αυτό το λιμανάκι εβγήκανε οι πειρατές απού ελεηλατήσανε το χωριό Δολόνους που είναι σε μικρή απόσταση απ’ αυτό ανατολικά ντου και θ’ αναφερθούμε γι’ αυτό σε ιδιαίτερο κεφάλαιο.