Μια από τσ’ όμορφες παραλίες του χωριού μας, απού συναντούμε πρώτη είναι η παραλία του Καλαθά. Είναι η γι’ αλήθεια πως οι γι’ ομορφιές τση παραλίας τουτησάς είναι μοναδικές, μα και χωρίς κιαμιά αμφιβολία είναι και πολλά τα βάσανα και οι ταλαιπώριες απού κατά καιρούς εγίνηκε η γι’ αιτία ν’ αντιμετωπίσουνε οι Χωραφακιανοί που θα τσοι γνωρίσομε στη συνέχεια, σ’ άλλα κεφάλαια.

Την παραλία του Καλαθά τηνέ χωρίζει στα δυο, μια μικρή χερσόνησος απού την ονομάζομε Βιτς, που τον παλιό καλό καιρό, απού οι γι’ αθρώποι εσμήγανε σε συντροφιές σε τούτηνα τη σιαδεράδα του Βιτς ανοίγανε τη Σαρακοστή οι Χωραφακιανές συντροφιές.

Το Βιτς χωρίζει την παραλία του Καλαθά στα δύο την νότια απού την ονομάζομε στη μεγάλη αμμούτσα και τη βόρεια, απού, επειδή έχει πολλά βότσαλα, την ονομάζομε στα Βολάκια. Σε μικρή απόσταση από τη μεγάλη αμμούτσα είναι το γραφικό νησάκι. Σα βρίσκομαι σε τουτηνα την παραλία του Καλαθά, είναι πολλές οι γι’ αναμνήσεις, απού ξεπεζεύουνε στο νου μου, απού ξεκινούνε από τότεσας απού ήμουνα μικιό κοπέλι κι άφηνα κι εγώ σα νέος κολυμπητής τ’ ανάβαθα κι απόφτανα ως το νησί που η χαρά μου ήτανε μεγάλη για τουτονά το κατόρθωμά μου. Γιατί κάθε φορά απού τα κατάφερνα εθάρρουνα πως ήμουνε ένας μεγάλος σύγχρονος θαλασσοπόρος.

Σε τουτηνα εδά τη μεγάλη αμμούτσα εκάνανε τοτεσάς μπάνιο τα κοπέλια κι οι γι’ άντρες και στη διπλιανή, στα βολάκια, εκάνανε οι κοπελιές κι οι γυναίκες. Γιατί ‘τανε η γι’ εποχή απού οι γι’ αθρώποι επιστεύανε πως το μπαρούτι με τη φωθιά δεν ήπρεπε να σμίγουνε. Ύστερα από τη σύντομη γνωριμία μας με το πρώτο τοπωνύμιο Χωραφακίων συνεχίζομε το οδοιπορικό μας με την πληροφορία πως στην παραλιά του Καλαθά θα ξαναβρεθούμε πολλές φορές κοντά τση, γιατί ‘ναι, εξίσου, και πολλές οι περιπτώσεις απού έπαιξε κάποιο ρόλο για καλές γή για κακές αναμνήσεις των Χωραφακιανών στο πέρασμα τω χρόνω. Για την ώρα συνεχίζομε την πορεία μας προς Βορρά…